Hebt u dat nu ook? In het begin, toen je belijdenis van je geloof deed, was er die drive, die radicale keus. Je ging er voor. Je ging voor Jezus, vol vuur en enthousiasme. Je ging er wat van maken. Maar nu jaren later lijkt dat allemaal te zijn weggezakt. O, je gelooft wel, zeker weten, maar dat eerste vuur is meer een smeulend vuur, ja, misschien wel een waakvlammetje geworden. Soms verlang je naar dat eerste vuur. Hoe krijg ik dat terug? En kan dat eigenlijk wel, ja, moet dat eigenlijk wel? Laten we in deze wandelgesprekken eens kijken wat we daarover uit de Bijbel kunnen leren.

HANDELINGEN 9 : 1 T/M 31

RADICAAL
Je ging er helemaal voor. Je ging helemaal voor Jezus. Je was heel radicaal toen je voor Hem koos. Nadat je tot geloof kwam, plotseling of geleidelijk via je opvoeding thuis. Het is mooi om te zien dat de Geest mensen in vuur en vlam zet. Dat geeft je als christen een warm gevoel. Het doet je als oudere christen ook weer terug denken aan je eigen keuze. Misschien wel met wat heimwee en pijn. Maar is dat wel terecht? Ik vergelijk dat graag met een relatie tussen man en vrouw. Overigens doet de Bijbel dat ook vaak. In het begin ben je smoor -verliefd, je eet slecht en/ of je slaapt slecht. Je gedachten zijn voortdurend bezig met die ander, de persoon waar je verliefd op bent. Je staat in vuur en vlam voor haar of hem. We noemen het niet voor niets; je vlam. Na enige tijd wordt de relatie vaster en je wordt zekerder. Verliefdheid gaat over in houden-van. En je besluit samen te trouwen. Je merkt wel dat je gevoelsleven in wat rustiger vaarwater is gekomen. En dat is maar goed ook want het huwelijksleven is hard werken. Je moet bouwen aan je huwelijk en dat kost energie, maar ook bezonnenheid, geduld en wijsheid. Het zou niet goed zijn als je nog steeds met heftige gevoelens rond loopt. Maar wat overeind blijft, je hebt radicaal voor hem of haar gekozen. En wat er ook gebeurd, wat je ook overkomt, je gaat er voor. Zo is het ook met het geloof. In het begin zijn er die heftige gevoelens die je aangezet hebben om voor Hem te kiezen. Je gaat voor Jezus. Je staat in vuur en vlam. Maar na een tijdje nemen deze gevoelens af. Je geloofsleven komt in een rustiger vaarwater. O, er zijn zeker wel aanvechtingen. Zeker als je onzeker wordt gemaakt daar de dingen die je meemaakt. Of als je merkt dat die eerste gevoelens zijn weggeëbd en je jezelf misschien afvraagt hoe dat mogelijk is. Jij die zo enthousiast was. Maar dat neemt niet weg dat je radicaal voor Hem gekozen hebt. Het gaat daarbij niet om jouw gevoelens, maar om je focus op Hem en Hem alleen. Radicaliteit kan ook iets onredelijks, ja zelfs iets onzinnigs hebben. Kijk maar eens hoe Petrus reageert in onze Johannes 13. Eerst wil hij niet dat Jezus hem de voeten wast, en vervolgens wil hij dat Jezus hem helemaal wast. Dit soort heftige radicaliteit vraagt Jezus niet van ons. En daarom zet Hij Petrus op zijn plaats; “Hierop zei Jezus: ‘Wie gebaad heeft hoeft alleen nog zijn voeten te wassen, hij is al helemaal rein”, vers 10a. Of met andere woorden; nou, nou Petrus, niet overdrijven. Nee, Jezus vraagt een andere soort radicaliteit. Zoals die van Paulus. Eerst vervolgde Paulus, toen hij nog Saulus heette, fel de gemeenten met een verbeten radicaliteit. Maar toen kwam hij zijn Heer tegen op de weg naar Damascus en daarna ging hij radicaal voor zijn Heer, Handelingen 9 en volgende. Hij erkende; Jezus is dé weg, dé waarheid en hét leven, Johannes 14 : 6. En hij volgde Jezus radicaal. Dat is doelgericht, vastberaden en onverschrokken.

VOLGZAAM
Radicaal en volgzaam lijken op het eerste gezicht elkaars tegenpolen. Maar dat is toch niet zo. Toen Saulus Paulus werd zag hij ook in dat niet zijn eigen overtuiging, zijn eigen ik voorop stond, maar dat Jezus Heer is. En hij legde zijn leven in de handen van zijn Heer. Hij liet zijn eigen gedreven ijver varen en volgde zijn Heer. Niet zijn haan moest koning kraaien, maar Jezus Christus en die gekruisigd. Hij ging zijn Heer volgen. En die keuze voor Hem was radicaal. Dat lezen we ook in Handelingen 9 : 20; “en ging onmiddellijk in de synagoge verkondigen dat Jezus de Zoon van God is”. Paulus laat er geen gras over groeien, zouden wij zeggen. Onmiddellijk na zijn genezing via Ananias, ging hij aan de arbeid. Paulus gaat Jezus radicaal volgen. En dat doet hij doelgericht, vastberaden en onverschrokken. En als je weet wat hij allemaal in zijn ambtsdienst heeft meegemaakt, 2 Korintiërs 11 : 23 t/m 28, dan zie je daarvan het bewijs. Dat is de radicaliteit waar Jezus om vraagt. Dat wij in geloof Hem volgen, dag en nacht, doelgericht, vastberaden en onverschrokken. ‘Maar hoe doe je dat dan?’, hoor ik je vragen. Door gehoorzaam te leven zoals God dat van je vraagt. Daarvoor lees je je Bijbel. En je vraagt jezelf steeds af, Heer, wat wilt U dat ik doen zal? En als je daar dan antwoordt op krijgt, dan ook echt gehoorzamen. ‘Maar ik weet niet of ik dat wel kan?’ Je bent niet alleen. Op Pinksteren is de Heilige Geest uitgestort en elke gelovige heeft de Geest ontvangen. Hij woont in je hart. En Hij maakt het mogelijk dat je Jezus kunt volgen en Hem kunt gehoorzamen. Maar de keuze is aan jou! Paulus kon eerst ook niets. Ook hij moest wachten tot Ananias hem doopte en de Heilige Geest hem vervulde. Maar daarna gehoorzaamde hij zijn Heer. Dr. Charles Stanley zei; ‘Gehoorzaam je Heer en laat de consequentie maar aan Hem over’. Dat is radicaal. Maar kijk eens naar Paulus. Hij was gehoorzaam, radicaal, maar dat zorgde er wel voor dat hij van alles moest verduren. Maar als je God gehoorzaamd is Hij verantwoordelijk voor de consequenties. En kijk eens wat voor cruciale rol Paulus heeft gespeeld in de kerk. En daar komt bij “en wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede”, Romeinen 8 : 28. Paulus was daar het levende bewijs van. Daarom kon hij ook volharden op zijn weg en in zijn radicale keuze.

VOLHARDEND
Misschien ben je ervan overtuigd geraakt dat je radicaal voor Jezus wilt leven. Maar komt de vraag bij je boven; hoe houd ik dat vol? Misschien vindt je Paulus voorbeeld wel intimiderend. ‘Zo ben ik niet, ik ben ook geen Paulus’. Dat is begrijpelijk, maar niet nodig. Ook Paulus kon dit niet volhouden zonder de hulp van zijn Heer. Zoals ik al eerder zei, we hebben de Heilige Geest, de Helper, ontvangen. Hij maakt dat we het kunnen volhouden, maar we moeten dat dan wel willen. Je moet zelf in beweging komen. En je moet het ook niet alleen doen. God heeft in Zijn wijsheid gezorgd voor een enorme supportgroep, de gemeenschap van de heiligen. Samen houden we het vol. Samen kunnen we volharden om radicaal gehoorzaam Jezus te volgen. In ons dagelijks leven, dag na dag. Wordt het daardoor makkelijker? Niet persé. We leven wel in deze wereld en Jezus zei het al “de wereld haat hen, omdat ze niet bij de wereld horen, zoals ik ook niet bij de wereld hoor”, Johannes 17 : 14b. Maar Jezus zei ook; “Ik heb hun Uw naam bekendgemaakt en dat zal ik blijven doen, zodat de liefde waarmee U Mij liefhad in hen zal zijn en ik in hen”, vers 26 van hetzelfde hoofdstuk. Samen kunnen we het volhouden, kunnen we volharden om radicaal, dat is doelgericht ( Jezus Christus gehoorzaam dienen ) vastberaden en onverschrokken te leven voor Jezus, onze Heer. Dé weg te gaan, in dé waarheid en zo ontvangen wij hét leven. Het leven tot in eeuwigheid. Daar kan toch niets tegenop?
F.L.
Ps: in verband met de zomervakantie komt de volgende Wandelgesprekken pas 31 juli a.s. uit.